Odwiedza nas 27 gości oraz 0 użytkowników.
Parafia Rzymskokatolicka w Malużynie należy do najstarszych na Mazowszu. Została erygowana przez biskupa Jakuba z Korzkwi w 1410 roku. Można przypuszczać, że data założenia parafii była związana z przemarszem wojsk króla Władysława Jagiełły pod Grunwald. Nie ma na to jednoznacznych dowodów, jednak odtworzona przez współczesnych historyków trasa przemarszu wojsk Jagiełły pozwala tak sądzić. Jan Długosz zapisał w swojej kronice: „Po śniadaniu król zwinął obóz i przybył tego dnia (6 lipca 1410 r.) do pewnej wsi nad rzeką Wkrą”. Warto podkreślić, że w owym czasie nad Wkrą nie erygowano innej parafii.
W 1470 roku miał miejsce pożar świątyni. Wtedy zbudowano obecną świątynię drewniano - murowaną z dwiema bocznymi kaplicami. Fundatorem malużyńskiego kościoła był Piotr Grzywa, dziedzic Radzymina i Malużyna. Grzywowie przybrali później nazwisko Malużyńskich. W tym czasie proboszczem był Jan Grzywa - syn dziedzica. Styl budowy prezbiterium jak i czas powstania są zbieżne z czasem budowy fary ciechanowskiej i kościoła św. Tekli. Pozwala to przypuszczać że malużyńskie prezbiterium mogli budować majstrzy krzyżaccy po zakończonej budowie w Ciechanowie. Kościół był kilkakrotnie przebudowywany i remontowany, m.in. w 1640 roku, wtedy usunięto boczne kaplice i kościół przybrał obecną formę. Po tak kapitalnym remoncie odbyła się konsekracja 16 maja 1649 roku, której dokonał biskup Wojciech Tolibowski. Z tego okresu pochodzi ołtarz główny i barokowa ambona. Kolejne prace remontowe przeprowadzono w 1853 roku, wtedy zbudowano wieżę na kościele. W 1883 wykonano obecne ołtarze boczne i chrzcielnicę.
Z tego okresu pochodzą obrazy w ołtarzu głównym:
Obrazy te wykonano we Włoszech.
W XVIII wieku dobudowano południową kruchtę i zakrystię. W 1775 roku kolatorem kościoła był Piotr Kruszewski, który decydował, kto zostawał proboszczem. W tym czasie kościół miał 5 ołtarzy i był wyposażony w instrument muzyczny – pozytyw. W dzwonnicy natomiast znajdowały się 3 dzwony, które podczas wojen zastały skradzione. Obecny dzwon pochodzi z niemieckiego kościoła ewangelickiego, który znajdował się w Woli Młockiej.
W 1811 w Malużynie została założona szkoła uposażona w testamencie przez dziedzica Tomasza Mdzewskiego, a w 1815 Malużyn był siedzibą gminy. W 1881 r. wieś liczyła 524 mieszkańców, w tym 14 narodowości żydowskiej. Budynków dworskich było 17, z tego 5 murowanych, a chat włościańskich 8. Dwór był stary, drewniany, z ogrodem owocowym i drugim ogrodem dziko rosnącym nad rzeką. Całe dobra ziemskie Malużyna obejmowały wtedy: Budy, Zawiłkę, Janowo, Suchowierzbkę, Konradowo i Sadek.
Malużyna i okolic nie ominęły ważne wydarzenia w dziejach historii Polski. W czasie powstania listopadowego, w 1831 r. stoczona została duża bitwa między oddziałem powstańczym a wojskami rosyjskimi. Wtedy wieś ta i sąsiednie zostały zniszczone, ludność w części wyginęła a pozostali nie mieli gdzie wracać. Spłonęły budynki dworskie oraz dwa mosty na Wkrze.
O bitwie w Malużynie zachował się fragment sporządzonego później opisu: „Major Wągrodzki na czele partii, złożonej z kilkudziesięciu strzelców i paruset włościan, w kosy zbrojnych, znajdował się wtedy w Malużynie. Przeciwko niemu wystąpił Lachman z czterema szwadronami jazdy i dwoma kompaniami piechoty. Wągrodzki, oficer wojny hiszpańskiej, zamiast przed przeważającą siłą usunąć się w lasy, jak to partyzant czynić powinien, uniesiony odwagą, stanął do nierównej walki. Partyzanci w zabudowaniach wioski bronili się mężnie. Nieprzyjaciel wioskę podpalił , część naszych śmierć w ogniu znalazła, część z majorem Wągrodzkim do niewoli się dostała, część zaś zbiegła…”.
Według miejscowej tradycji, poległych powstańców i zabitych spośród tutejszych mieszkańców, pochowano w lasku zwanym „Bartnica”. Nazwa tego miejsca pochodzi od imienia poległego dowódcy polskiego oddziału. Obecnie w tym lesie nie ma żadnych śladów pochówku poległych, jedynie dużych rozmiarów kamienie pozwalają zidentyfikować to historyczne miejsce. Wtedy to napłynęła liczniej w te okolice ludność pochodzenia niemieckiego. W czasie Powstania Styczniowego w 1863 r. były drobne potyczki powstańców z wojskami carskimi na polach między Malużynem a Wolą Młocką. Do powstania licznie przystąpili tutejsi włościanie i służba folwarczna. Po upadku powstania odprawiono w Malużynie uroczyste nabożeństwo z pożegnaniem sztandaru powstańczego. Następnie odprowadzono go w procesji do lasu luberadzkiego, gdzie go zakopano przy pierwszym skrzyżowaniu. Miejsce to upamiętnia potężny dębowy krzyż. Dziedzic malużyński Adolf Łempicki i proboszcz Gundolf Bartoszewicz zostali zesłani na Syberię gdzie spędzili 12 lat. Wydarzenia te upamiętnia pomnik na cmentarzu postawiony Łempickiemu oraz tablica epitafijna na lewej ścianie prezbiterium kościoła.
Od 1908 r. do 1945 r. Malużyn był własnością Piechowskich. Do majątku tego należał młyn wodny na Wkrze, cegielnia, gorzelnia, dorodny las i tartak. W 1948 roku wieś przeżyła groźną powódź. Na Wkrze powstały zatory lodowe, które zniosły jeden most na drodze w kierunku wsi Sadek. Drugi most został uratowany podczas 8 dni akcji ratowniczych, w czym wzięli udział mieszkańcy. Na wiosnę 1949 roku został oddany do użytku nowy most.
Malużyn stał się jeszcze raz miejscem krwawej bitwy w 1920 roku. 18 sierpnia na tutejszych polach nad Wkrą rozegrała się jedna z ważniejszych bitew w wojnie polsko-bolszewickiej. Zginęło wówczas ok. 500 żołnierzy agresora z 481 pułku piechoty i 84 dywizji strzelców. Pochowani zostali we wspomnianym lasku- „Bartnica”. Nasi żołnierze spoczęli na miejscowym cmentarzu. Zwycięska dywizja kawalerii wzięła wtedy ok. 1500 jeńców, 5 dział i 18 karabinów maszynowych. Żołnierze następnie ruszyli jedną brygadą w kierunku Chotumia, drugą na Glinojeck, gdzie odbyły się kolejne potyczki z wojskami sowieckimi.
W czasie II wojny światowej proboszczem w Malużynie był ks. Wacław Ozdobiński. W tym czasie plebanię i organistówkę zajęli żołnierze Niemieccy, ksiądz musiał zamieszkać u gospodarzy. Kościół był zdemolowany, wnętrze zniszczone. Po wojnie zaczęto konieczne remonty, naprawiono wytłuczone okna i wyremontowano dach na kościele. W maju 1947 roku odbyła się pierwsza po wojnie wizytacja biskupia, do parafii przybył biskup T. Zakrzewski. Proboszczem w tym czasie był ks. Kazimierz Gwiazda. W protokole powizytacyjnym zapisano: "Porządek w kościele utrzymany jest należycie, remontu wymaga dach i zakrystia. Uporządkowania wymaga również cmentarz i naprawy uszkodzony w czasie wojny parkan. Brakuje też zabudowań gospodarczych. Specjalnej troski wymaga też przekazany parafii kościół poewangelicki w Woli Młockiej, w którym trzeba zaprowadzić nabożeństwa, ks. proboszcz sprawił do kościoła już kilka ornatów." Niestety, plany użytkowania kościoła w Woli Młockiej poza sferę zamierzeń nie wyszły. Brak środków materialnych oraz czasy systemu komunistycznego sprawiły, że kościół poewangelicki popadł w ruinę i po 1975 r. został rozebrany. Malużyńską świątynię ze względu na małe rozmiary planowano powiększyć w 1984 roku. Uzyskano zgodę kurii. Ksiądz biskup Zygmunt Kamiński poparł ówczesnego proboszcza ks. Kazimierza Rostkowskiego, by rozbudować drewnianą część świątyni. Niestety konserwator zabytków na tak sformułowaną prośbę się nie zgodził. Powiększaniem świątyni mieli się zająć warszawscy architekci.
W murowanej części kościoła znajdują się trzy tablice: Pierwsza z 1649 r. poświęcona zmarłej Franciszce Święcickiej, druga poświęcona Adolfowi Łempickiemu i trzecia z 1888 r. poświęcona zmarłemu Feliksowi Szawłowskiemu.
W podziemiach kościoła spoczywają kolatorzy i dawni właściciele Malużyna, a do 1859 roku przy kościele był cmentarz.
W świątyni znajdują się trzy ołtarze. Główny ołtarz w stylu barokowym pochodzi z XVII w. Znajduje się w nim obraz „Zwiastowania NMP”. Na zasłonie zaś obraz „Chrystus w Ogrójcu” z XIX w. W górnej części ołtarza znajduje się obraz „Święty Wojciech wpływający do Prus”. Ołtarze boczne w stylu gotyckim pochodzą z XIX wieku i poświęcone są Matce Boskiej Częstochowskiej i Chrystusowi Ukrzyżowanemu. W 2008 roku wszystkie ołtarze odrestaurowano i przywrócono im pierwotny wygląd. W tym też roku w ołtarzu bocznym umieszczony został obraz świętego Huberta ufundowany przez Zarząd Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie.
Na szczególną uwagę zasługują także:
W ostatnich latach dzięki staraniom ks. kan. Krzysztofa Kozłowskiego i ofiarności parafian nasz prastary kościół został odrestaurowany, a otoczenie wypiękniało. W 1996 roku wybudowano nowy budynek garażowo - gospodarczy. W 2000 roku została oddana do użytku nowa plebania. Wyremontowano dom parafialny „Betania”, w którym odbywają się spotkania grup duszpasterskich. W 2009 roku sprowadzono z Gniezna relikwie świętego Wojciecha. W 2010 roku parafia przeżywała jubileusz 600-lecia istnienia.
Kościół malużyński jest ośrodkiem duszpasterstwa myśliwych Ciechanowskiego Okręgu PZŁ.
Aktualny Ksiądz Proboszcz parafii jest kapelanem okręgowym PZŁ oraz diecezjalnym referentem duszpasterstwa myśliwych.